در يمن ، هر وقت زن خانه مي خواست آتش را در تنور خود روشن كند ، كمي از هر نوع آتش زدن چوب را برداشت و آنها را در كوره مرتب مي كرد. ابتدا ، او شاخه هاي نازكي (لهوا: عربي: لصوة) يا شاخه هايي را در دهانه كوره قرار مي داد ، و مستقيماً بالاي آن تكه هاي نازك چوب ، و به دنبال آن تكه هاي ضخيم تر ، قرار مي داد. در دو طرف توده چوب ، او دو بريكت سرگين گوسفند (كيبا ، عربي: الكبا) برپا مي كرد و سپس همه قابلمه هاي پخت و پز و كتري هاي قهوه را كه نياز به گرم شدن داشتند ، بالاي اجاق قرار مي داد. مهمترين تكه هاي منشعب براي روشنايي جيادين بود ، بوته اي كه در آن ماده اي ملتهب مانند چسبناك و كشسان بين پوست و چوب وجود دارد. اين ماده التهابي بود و به سرعت روشن مي شد. آتش با قرار دادن يك پارچه يا كاغذ در حال سوختن در اجاق شروع مي شود.
پخت
وقتي دود مي ماند ، درب آن برداشته مي شود و تكه هاي خمير را با دست صاف مي كنيم و مستقيماً روي سنگهاي آهكي قرار مي دهيم (در مورد اجاق گاز تابون). در اكثر اجاق ها مي توان 4 تا 5 نان را به طور هم زمان پخت. سپس دهانه مهر و موم شده و آتش با استفاده از سوخته داغ و خاكستر مشتعل مي شود. وقتي نان آماده شد ، درب آن را برداشته و نان را بيرون مي آورند. اين فرآيند را مي توان تكرار كرد و يا ساير ظروف را با استفاده از سيني هاي فلزي يا سفالي پخت. ته نان به شكل سنگريزه يا ساير مواد مورد استفاده در ساخت كف اجاق خواهد بود. اين فرآيند پخت منحصر به فرد و مقرون به صرفه است و غذايي معطر و خوش طعم توليد مي كند.
- ۲ بازديد
- ۰ نظر